Apartment No.195

چالش اصلی این پروژه ایجاد دو واحد با توجه به حفظ حریم شخصی نسبت به همدیگر و همسایگی ها بوده، همچنین وجود سبزینگی در فضای داخلی برای کارفرما از اهمیت ویژه ای برخوردار بود. در نتیجه به چالش کشیدن رابطه درون و بیرون در سازماندهی فضای سکونت دائمی باعث ایجاد ساختاری مشابه باغ های کوچک طبقاتی در جداره های خارجی شد. که این باغ های طبقاتی را در نقاشی های منیاتور سده 16 میلادی میتوان یافت. نقاشی مینیاتور از جمله هنرهایی است که قابلیت به تصویر درآوردن تمامی طبیعت را در قالبی کوچک دارد ؛ که این تعریف در ساختمان کمیجای جایی داشت. باغچه های طبقاتی با فضای بسته ادغام شده و سبب شده تا مرز بیرون و درون از لحاظ ادراکی تمایزی مبهم داشته باشند. این باغچه های طبقاتی موجب به وجود آمدن شکافی در ساختمان شده که ارتباط بصری طبقات هر واحد را به صورت جداگانه به وجود آورده است. طبقه زیر زمین اول این پروژه اختصاص دارد به استخر که با واحد یک ارتباط مستقیم دارد. نیمی از طبقه همکف و دوم همراه با کل طبقه اول به واحد یک اختصاص گرفته است. در طبقه دوم تراس نیمه باز اصلی واحد یک قرار گرفته که این تراس در مقابل قضای خصوصی واحد (اتاق خواب) قرار دارد. در طبقه اول فضای نشیمن نیمه خصوصی قرار دارد که با استفاده از یک پل کوچک خود را از قضای نشیمن عمومی جدا میکند. نیمی از طبقه دوم ساختمان به سویت دختر خانواده اختصاص یافته، برای مواقعی که به ایران سفر میکند. این سویت علاوه بر ورودی مجزا ارتباط مستقیم با واحد دو دارد. طبقه سوم و چهارم نیز متعلق به واحد دو میباشد که در طبقه چهارم تراس باز اصلی برای واحد دو در نظر گرفته شده که به بام متصل است و با اتاق کار ارتباط مستقیم و با اتاق خواب ارتباط غیر مستقیم دارد.